Πολλά θέματα συνεχίζουν να προβληματίζουν τον κλάδο των εκπαιδευτικών, παραμένοντας άλυτα από τις αρχές της δεκαετίας του 10. Τα μνημόνια ταλάνισαν το σύνολο του λαού μας και στον ευαίσθητο χώρο της Παιδείας υπήρξαν τεκτονικές συγκρούσεις και ανακατατάξεις. Πλέον όπως δηλώνουν κυβερνώντες, αλλά και αντιπολιτευόμενοι ο βραχνάς αυτός αποτελεί παρελθόν. Οι 200.000 όμως εκπαιδευτικοί στο δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα αναμένουν συγκεκριμένες λύσεις από την επόμενη κυβέρνηση, η οποία διαφαίνεται να σχηματιστεί το αργότερο στις αρχές Ιουλίου. Ιδιαίτερα στο Δημόσιο Σχολείο υπηρετούν οι 180.000 ως μόνιμοι, δόκιμοι και αναπληρωτές, ενώ οφείλουμε να συμπαρασταθούμε στους σκληρά πιεζόμενους συναδέλφους μας στην Ιδιωτική Εκπαίδευση. Όσον αφορά το μεγάλο αριθμό των πτυχιούχων καθηγητικών Σχολών που παραμένουν άνεργοι, υποαπασχολούμενοι και ετεροαπασχολούμενοι, έχουμε την υποχρέωση να ζητήσουμε και γι’ αυτούς την ύπαρξη συγκεκριμένων μέτρων από την Πολιτεία.
Τα οικονομικά προβλήματα έχουν οξυνθεί, έχουμε να λάβουμε πραγματικές αυξήσεις από το 2010. Αντίθετα οι μειώσεις ήταν πολύ σημαντικές. Κάθε εκπαιδευτικός έχει απωλέσει δεκάδες χιλιάδες ευρώ και η αρνητική αυτή κατάσταση επιτέλους οφείλει να αντιστραφεί. Το ίδιο φυσικά ισχύει και για τις συντάξεις, οι οποίες μετά την πάροδο πολλών ετών αυξήθηκαν, αλλά παραμένουν χαμηλές και σε αρκετές από αυτές συνεχίζει να υπάρχει η προσωπική διαφορά. Λύση η ολοκληρωτική κατάργηση του νόμου Κατρούγκαλου και ο επανασχεδιασμός προς όφελος όσων συνταξιοδοτούνται. Απαραίτητη η διεκδίκηση από την Ομοσπονδία της επανεξέτασης των δυσβάστακτων ορίων ηλικίας. Η πρότασή μας για αφυπηρέτηση στην ηλικία των 60, με υπηρεσία 30 ετών είναι η αρχή για την εκκίνηση ενός ουσιαστικού διαλόγου με τα αρμόδια υπουργεία. Όσον αφορά τους μισθούς άμεση απαίτηση να υπάρξουν αυξήσεις στο ύψος του πραγματικού πληθωρισμού, να επανέλθουν τα δώρα και το απολεσθέν κλιμάκιο της προηγούμενης δεκαετίας. Στη συνέχεια ένα νέο μισθολόγιο με θετικό πρόσημο για τους δημοσίους υπαλλήλους. Αξίζει η Ομοσπονδία να επεξεργαστεί μέσα από μια Συλλογική Σύμβαση Εργασίας και το εκπαιδευτικό μισθολόγιο.
Οι διορισμοί αποτελούν το επόμενο ακανθώδες πρόβλημα. Προσεγγίζουν πλέον τον αριθμό των 50.000 οι προσλήψεις των αναπληρωτών. Μολονότι κατά την τελευταία τριετία διορίστηκαν επιτέλους 25.000, οι συνταξιοδοτήσεις των προηγούμενων ετών κρατούν αδιάλειπτα τον αριθμό των αναπληρωτών σε υψηλότατο επίπεδο. Οι αναμενόμενοι 3.800 τον Αύγουστο ισοδυναμούν με τις φετινές αφυπηρετήσεις. Αλλά και η εξαγγελία του ΣΥΡΙΖΑ για 20.000 διορισμούς σε βάθος τετραετίας δεν αντιμετωπίζει σε καμία περίπτωση το μείζον αυτό πρόβλημα. Απαιτείται η άμεση κάλυψη των υπαρχόντων οργανικών κενών, η σύσταση νέων, αλλά και μόνιμες προσλήψεις σε τμήματα ένταξης. Εάν μετά το 2024 επιταχυνθεί η διαδικασία θα υπάρξει δικαίωση όλων αυτών που επί σειρά ετών στηρίζουν το Δημόσιο Σχολείο υπό δυσμενείς συνθήκες και χαμηλότατους μισθούς, μακράν των εστιών τους σε δυσπρόσιτες και απομακρυσμένες περιοχές. Το επόμενο βήμα είναι να δοθεί η δυνατότητα στους νεότερους συναδέλφους να διεκδικήσουν μια θέση στη Δημόσια Εκπαίδευση.
Το 2013 υπήρξε ξαφνική και αναίτια αύξηση του διδακτικού μας ωραρίου. Ο τότε υπουργός είχε δηλώσει ότι μετά το τέλος των μνημονίων θα επιστρέψουμε στην προγενέστερη κατάσταση. Δυστυχώς οι δύο τελευταίοι υπουργοί δεν λειτούργησαν με βάση την αρχή ότι το κράτος έχει συνέπεια και συνέχεια. Η σημερινή πραγματικότητα έχει καταστεί αφόρητη. Πολύ μεγάλη πίεση των συναδέλφων εξαιτίας των υπερβολικών αρμοδιοτήτων που έχουν αναλάβει. Πέρα από τους καινοφανείς νέους «θεσμούς» και τη νεοφιλελεύθερη λογική που επιχειρούν να μας επιβάλουν, έχουμε επιφορτιστεί με την απόλυτα γραφειοκρατική και αναποτελεσματική «αυτοαξιολόγηση». Η ΟΛΜΕ είναι υπέρ της αποτίμησης των σχολικών μονάδων από τον προηγούμενο αιώνα και επικαιροποίησε τη θέση της τον περασμένο Ιούλιο στο 20ο Συνέδριό της. Η επαγγελματική εξουθένωσή μας οδηγεί σε υψηλή ή μεσαία συναισθηματική εξάντληση και μας απομακρύνει από το εκπαιδευτικό μας λειτούργημα. Κακές εργασιακές σχέσεις και η αίσθηση ότι δεν λαμβάνονται υπόψη οι απόψεις μας, αντίθετα σε ένα ανασφαλές περιβάλλον μηχανικά εκτελούμε τις όποιες εντολές δίδονται. Όσον αφορά την σκοταδιστική εισαγωγική επιμόρφωση και την καταπάτηση των εργασιακών μας δικαιωμάτων, η αναστάτωση, η αγανάκτηση και ο θυμός χιλιάδων νεοδιόριστων είναι ένα πραγματικό γεγονός. Το υλικό είναι παρωχημένο, αντιπαιδαγωγικό και σε ορισμένες περιπτώσεις επικίνδυνο. Είμαστε υπέρ της επιμόρφωσης του συνόλου των εκπαιδευτικών. Οι αποσπασματικές κινήσεις, οι εκτός εργασιακού ωραρίου συνεδρίες, ακόμη και τα Σαββατοκύριακα ή τις αργίες δημιουργούν μια νοσηρή πραγματικότητα. Η ΟΛΜΕ απαιτεί εκτός από την εισαγωγική επιμόρφωση, περιοδική που θα βασίζεται στο σεβασμό των εκπαιδευτικών, αλλά και ετήσια που θα στηρίζεται στα επιστημονικά δεδομένα της παιδαγωγικής θεωρίας και θα λαμβάνει υπόψη τα σύγχρονα προβλήματα και τις ανάγκες της εκπαιδευτικής πράξης.
Θεόδωρος
Τσούχλος
τ. Πρόεδρος ΟΛΜΕ
---------------------------------------
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχολιάστε κοσμίως.